- خشک انگبین
نوعی صمغ شیرین، عسلی که در کندو خشک شده باشد
معنی خشک انگبین - جستجوی لغت در جدول جو
- خشک انگبین (خُ اَ گَ)
شهد و عسلی که در خانه کبت خشک شده باشد. (ناظم الاطباء). شهد و عسلی را گویند که در خانه زنبور خشک شده باشد و آن را عسل خشک خوانند طبیعت آن گرم تر از عسل متعارف است. (برهان قاطع) (آنندراج) (از شرفنامۀ منیری). خشکنگبین. رجوع به خشکنگبین شود. خشک انگبین او انگبینی بود خشک و از او بوی دارو آید و از کوههای پارس خیزد و فعلش قوی تر که فعل این دگر انگبین و غذاش بیشتر که غذای او. (الابنیه فی حقایق الادویه)
- خشک انگبین
نوعی صمغ که در بعضی درختان فارس پدید آید، عسلی که در کندو خشک شده باشد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سِ رِ کِ اَ گَ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از ترشی و چاشنی است که مرکب از آب و عسل و سرکه باشد، دوشاب. (آنندراج) (برهان)
(سِ اَ گُ)
لغت نامه دهخدا
سرکنگبین: و آبش چون با سک انگبین بخورند یرقان را نیک بود. (الابنیه عن حقایق الادویه)
(خُ کَ گَ)
لغت نامه دهخدا
من ّ. (یادداشت بخط مؤلف) ، عسل خشک. خشکنجبین. خشک انگبین. رجوع به خشک انگبین شود